Уладзімір Пастухоў. Нічога добрага ў Расіі з літары «Х» не пачынаецца
Ці можа Расія з-за паразаў на фронце ўжыць ядзерную зброю? Пра гэта разважае расійскі палітолаг і юрыст, доктар навук Уладзімір Пастухоў у сваім тэлеграме.
— Нічога добрага ў Расіі з літары "Х" не пачынаецца. Украінскі контрнаступ пад Харкавам і Херсонам пакуль развіваецца для Крамля зусім нядобра. Гэта вяртае ў актуальную павестку пытанне наконт прымянення Расіяй у якасці апошняга аргументу ядзернай зброі, як тактычнай, так і іншай. Што перашкаджае Пуціну аддаць загад аб ядзернай бамбардзіроўцы Украіны? Больш-менш пільны погляд на прадмет падказвае парадаксальны адказ — мабыць, усё, акрамя згрызот сумлення…
Прымяненне ядзернай зброі супраць Украіны — да чаго апошнія некалькі сутак заклікаюць пракрамлёўскія прапагандысты, што нагнятаюць істэрыку, якой, зрэшты, і так хапае, — не прывядзе аўтаматычна да зваротнага ядзернага ўдару з боку Захаду, таму што фармальна Украіна не з'яўляецца чальцом NАТO, у адносінах да якога ў краін Альянсу ёсць адпаведныя абавязкі. Ёсць «пэўная нявызначанасць» у частцы характару абавязкаў па Будапешцкім пратаколе, але, з вялікай доляй верагоднасці, можна выказаць здагадку, што Захад не адкажа на ўжыванне Расіяй ва Украіне ядзернай зброі сіметрычна і не нанясе сустрэчны ўдар па аб'ектах на тэрыторыі Расіі.
Зрэшты, і без атамнай бамбардзіроўкі Масквы Крамлю будзе пра што задумацца перад прыняццем лёсавызначальнага рашэння:
1. Расійскае грамадскае меркаванне не гатовае да ўступлення Расіі ў ядзерную вайну. У адрозненне ад каланіяльнай, імперыялістычнай вайны, за якой можна назіраць па тэлевізары, не ўстаючы з канапы, у дачыненні да кідання ядзернымі снарадамі нават «баба Маня з Валкагонска» адчувае пэўныя сумневы, не кажучы ўжо пра іншыя пластах грамадства. Развязаўшы ядзерную вайну — а яе прыйдзецца такі, нарэшце, назваць цалкам па імені і імені па бацьку, а не скарочана праз прозвішча, як незразумелае нікому "СВО"(спецыяльная ваенная аперацыя. — рэд.) — можна нарвацца на вядомае гістарычнае шоу з імгненным ператварэннем любові ў нянавісць, паміж якімі ў Расіі заўсёды адзін крок.
2. Стаўцы на раз'яднанне Захаду прыйдзе канец. У адзін агульны санкцыйны ланцуг стануць ўсякія там Орбаны, Мелоне і Саліні, не кажучы ўжо пра Шольца і Макрона. І санкцыі будуць татальнымі, не для адводу вачэй, і за коштам (у тым ліку на газ) дакладна ўжо ніхто не пастаіць. Тады не Расія, а Захад правядзе мабілізацыю і пяройдзе на ваеннае становішча. Гэта будзе нагода згуртавацца ўсім і надоўга забыць пра ўнутраныя супярэчнасці. Бізнесу наступяць на хвост, і ён спыніць імітаваць сыход з Расіі, а сыдзе ўвесь і адразу. Поля для гульні не застанецца ні вялікага, ні маленькага. Проста ніякай гульні ўжо больш не будзе.
https://novychas.online/zamezza/199-ty-dzen-vajny-nastup-usu-i-parada-prylepina-r
3. Самае галоўнае і, мабыць, самае істотнае для Крамля наступства можа надысці не на Захадзе, а на Усходзе. Прымяненне ядзернай зброі з вялікай доляй верагоднасці прывядзе да далучэння Кітая, Індыі, дый наогул усіх краін-удзельніц БРІКС да байкоту Расіі. Гэта паставіць крыж на альтэрнатыўнай мадэлі развіцця Расіі праз «усходні калідор». І нават проста затыкаць тэхналагічныя дзіркі не будзе больш праз каго. Гэта не стопрацэнтны, але з вельмі высокай доляй верагоднасці сцэнар.
І, — так, зусім забыўся! — а хто, уласна, сказаў, што ядзерная бамбаванне Украіны прывядзе да таго, што ўкраінцы складуць зброю? Усё можа быць з дакладнасцю да наадварот. Як ужо не раз было да гэтага часу, дарэчы…
Так што Пуціну будзе пра што задумацца, прымаючы лёсавызначальныя рашэнні.
