«Зламалі 25 зубоў, запіхваючы дубінку ў рот». Беларуска распавяла, як яе гвалцілі амапаўцы

Шведскае выданне ETC апублікавала гісторыю беларускі, якую жорстка згвалцілі дручком сілавікі. Яе пераклад апублікаваў the-village.me.

Са жніўня сілавікі працягваюць катаваць беларусаў, а ўлады гэта адмаўляць. Ужо вядома некалькі сотняў гісторый жорсткіх збіванняў і іншых здзекаў, якім падвергліся беларусы з боку сілавікоў за апошнія 4 месяцы. Шведскае выданне ETC апублікавала гісторыю беларускі, якую жорстка згвалтавалі дручком сілавікі — гераіня дала рэдакцыі медыцынскія дакументы, якія пацвярджаюць праўдзівасць яе гісторыі. Выданне не называе рэальнага імя дзяўчыны, даты здарэння і канкрэтнага месца — невядома, ці здарылася гэта ў ізалятары або ў РУУС, але з аповеду ясна, што гісторыя адбылася ўжо пасля 9-11 жніўня, у перыяд нядзельных маршаў. Гераіня падкрэслівае, што распавядае сваю гісторыю, каб яе пачуў увесь свет. 
Крысціна папрасіла мяне напісаць гэты тэкст. Гэта яе паказанні, аповяд аб тым, чаму яна была ў турме ў Мінску, Беларусь, пасля таго як яе адвялі ў камеру трое байцоў АМАПу дыктатара Аляксандра Лукашэнкі.
Яна распавяла мне пра тое, як яе згвалтавалі. Дэталі яе гісторыі настолькі суровыя, настолькі сюррэалістычныя, настолькі заблытаныя, што я быў вымушаны папрасіць яе паказаць медыцынскую карту. Няўжо гэта праўда? Яна даслала, я перавёў дакументы, і выявіў, што ў яе гісторыі няма ніякіх прыхарошванняў.
На самай справе ўсё гэта праўда.
Гінеколаг, які спецыялізуецца на аднаўленні пашкоджаных геніталій, кажа мне, што такія траўмы, якія атрымала Крысціна, звычайна назіраюцца ў жанчын з зон канфлікту, дзе сексуальны гвалт выкарыстоўваецца для тэрору грамадзянскіх асоб, напрыклад, у Дэмакратычнай Рэспубліцы Конга.
Крысціне спатрэбіцца тэрміновая аперацыя, за якой рушыць услед працяглы перыяд рэабілітацыі. Яна не можа кантраляваць свой кішачнік, усё проста выцякае з яе. Яна не ведае, ці зможа калі-небудзь мець дзяцей. У яе засталося ўсяго пяць зубоў.
Вось што зрабілі з ёй амапаўцы Лукашэнкі.
Крысціна хоча распавесці ўсяму свету што адбылося, кажа яна. Яна спадзяецца, што гэта шанец раскатурхаць грамадскасць, якая супакоіўся і стала дастаткова пасіўнай пасля выказанага асуджэння міжнароднай супольнасцю і ўведзеных санкцый.
Яна хоча распавесці сваю гісторыю, нават калі гэта азначае, што ёй прыйдзецца перажыць усё нанова, бо яна ўсё роўна гэта робіць і калі не спіць, і калі спрабуе заснуць. Перад яе вачыма пастаянна стаіць пацёрты стол, на які яе паклалі. Спачатку на жывот, потым на спіну. Яна таксама бачыць іх пустыя вочы скрозь чорныя балаклавы.
"Яны выглядалі так, быццам проста чакалі аўтобуса", — кажа яна.
Крысціна — адна з многіх, хто падняў свой голас супраць спробы Лукашэнкі скрасці нядаўнія прэзідэнцкія выбары ў краіне. Яна не разважаючы далучылася да пратэстаў і не спынілася, калі стала ясна, што і амапаўцам, і сілавікам было загадана здушыць мірнае паўстанне любымі магчымымі спосабамі. Яна ведала, што гэта можа наклікаць на яе непрыемнасці, але не вагалася.
"Я думала, што ёсць рызыка, што на мяне могуць напасці, — кажа Крысціна, якая вымушаная казаць павольна, каб суразмоўца мог разабраць яе словы. У рэшце рэшт, голас чалавека змяняецца пасля таго, як яму дубінкай раздушылі 25 зубоў, некалькі разоў забіўшы яе ў рот з усяе моцы.
Яе затрымалі і замкнулі разам з двума сяброўкамі ў адным з аўтазакаў АМАПу. Іншыя да таго моманту ўжо сядзелі ў гэтых клетках. Яе некалькі разоў ударылі рукамі, а іншых — нагамі. Што для яе было цалкам чакана. Крысціне было страшна, але яна адчувала сябе спакайней, ведаючы, што яна не адна, што вакол ёсць іншыя пратэстоўцы, якія бачаць і чуюць, што адбываецца.
Яна кажа, што гэта было падобна на рытуал. Спосаб падаць ім урок. Яна чакала, што трэба будзе ператрываць ўсяго некалькі гадзін жорсткага абыходжання, а потым, калі раны і сінякі зажывуць, у выходны яны зноў выйдуць на вуліцы. Але ўсё адбылося не так.
Яе сяброўкі лёгка абышліся ў параўнанні з Крысцінай, у тым сэнсе, што змаглі выйсці адтуль цэлымі. Крысціна ж выйшла з турмы з унутраным крывацёкам і такім моцным болем, які, па яе словах, не адчувала раней ніколі.
Чаму яе вылучылі?
Крысціна не ведае. Яна не арганізатар, яна не актыўная ні ў адной палітычнай групе, яна проста хтосьці, ніхто. Можа быць, таму, кажа яна. Таму што, калі гэта можа здарыцца з кім заўгодна, гэта азначае, што кожны павінен мець на ўвазе такую рызыку.
Крысціна перакананая, што сілавікі прытрымліваліся плану.
"Яны былі цалкам спакойныя, калі прыйшлі за мной, яны дазволілі мне сказаць некалькі слоў маім сябрам. Яны толькі злёгку трымалі мяне за руку, калі вялі ў камеру. Яны былі ціхімі, не агрэсіўнымі. Я думала, яны вязуць мяне туды, каб проста задаць некалькі пытанняў"
Яна памятае, што камера або пакой для допытаў была прыкладна пяць на пяць метраў, на столі гарэлі люмінесцэнтныя лямпы. Вокнаў не было.
Як толькі дзверы зачыніліся, яны пачалі метадычнае згвалтаванне.
Анус, похву, рот. Яны пусцілі ў ход дубінкі. Спачатку яна падумала, што яны збіраюцца біць яе па спіне, а можа быць, і па нагах. Але замест гэтага яны сцягнулі з яе штаны.
Яна крычала і маліла. Распавяла, дзе нарадзілася, што вучылася ва ўніверсітэце і за якую футбольную каманду заўзее — усё, што магла прыдумаць, каб знайсці агульную мову з адным з мужчын.
Але яны працягвалі, не кажучы ні слова, нават адзін аднаму.
"Я думала, што памру. Я адчувала, што тое, што яны робяць са мной, заб'е мяне, ніхто не можа перажыць нешта падобнае. Яны былі падобныя на машыны, а не на людзей"
Яна то губляла прытомнасць, то прыходзіла ў сябе, але апрытомнела, калі сілавікі зламалі ёй зубы, запіхваючы дубінку ў рот. Яна ўбачыла іх на падлозе — белыя плямы ў чырвонай лужыне крыві.
Крысціну выцягнулі з турмы. Яна паспрабавала ісці, але ўпала. Грамадзянскія адвезлі яе ў бальніцу, дзе ёй зрабілі тэрміновую аперацыю і пераліванне крыві. У рэшце рэшт яе забралі бацькі. Яна і цяпер з імі, у асноўным прыкаваная да ложка, знясіленая ад моцных абязбольвальных.
Сапраўднае імя Крысціны — не Крысціна.
"Яны не змогуць мяне апазнаць. Наўрад ці я адзіная жанчына, якую згвалціў АМАП ці нават звычайная паліцыя. Людзі, якія здзекаваліся нада мной, рабілі тое ж самае і раней".
Падобна на тое, гэта сапраўды так. Human Rights Watch задакументавала сістэматычныя злоўжыванні і катаванні, а таксама згвалтаванні, якім, па словах як мужчын, так і жанчын, пагражалі і — прынамсі ў адным выпадку — падвяргалі сілавікі беларусаў.
«Я магу з усёй адказнасцю заявіць, што не было выяўлена ні аднаго факту згвалтавання супрацоўнікамі міліцыі», — заявіў першы намеснік міністра ўнутраных спраў Беларусі.
Крысціна ведае праўду.
Жыццё, якая ў яе было, цяпер разбурана.
Яна кажа, што хоча зрабіць усё, што ў яе сілах, каб спрыяць падзенню рэжыму Лукашэнкі. Яна любіць сваю краіну, любіць Беларусь і называе сябе патрыёткай. Але яна хоча бегчы, як мага далей. Далей ад Лукашэнкі, далей ад Мінска, далей ад гэтай камеры.
"Мне трэба з'ехаць з краіны. Я не магу атрымаць тут неабходную мне медыцынскую дапамогу і баюся, што яны вернуцца за мной».
Я пытаюся ў яе, як яна хоча скончыць сваё пасланне свету.
— Дапамажыце нам пазбавіцца ад таго, хто гвалтуе свой уласны народ.