«Беларусь, якая чакае». Вясна на радзіме Купалы (фота)
«Новы Час» працягвае падарожжы па роднай краіне ў межах праекта «Беларусь, якая чакае». У мінулыя выходныя мы вырашылі не марнаваць час сярод каменных «чалавейнікаў» і праклалі чарговы маршрут да радзімы нашага таленавітага земляка паэта Янкі Купалы. Вязынка, сустракай!
Сёлета надвор’е не надта цешыць беларусаў, але на гэтыя дні прырода не запланавала для нас дажджоў ці снега, хаця ранак сустрэў прахалодай. У Вязынцы сонца ўжо клапатліва падвышала тэмпературу паветра — для аматараў пешых шпацыраў самае тое! Пераходзім мост праз канал і рушым да сядзібы.
Гэтае месца вельмі пазнавальнае для вялікай колькасці беларусаў, шмат хто бываў тут і неаднаразова. Але кожны раз яно абуджае нейкія новыя, дагэтуль невядомыя, пачуцці. Асабліва ўвесну, як сёння, калі прырода прачынаецца пасля доўгай зімы.
Крочым уздоўж берага і насалоджваемся чысцюткім паветрам, слухаем рознагалоссе птушак. І неяк адразу ўсведамляецца, што нідзе ў іншым месцы Купала нарадзіцца проста не мог. У Беларусі шмат прыгожых мясцін, але ж толькі Вязынка магла стаць калыскай Купалы-паэта.
Яблыневы сад пакуль толькі рыхтуецца заззяць бела-ружовым кіпнем, але ўжо зусім хутка тут будзе вельмі прыгожа. Хто ведае, можа і атрымаецца вярнуцца сюды яшчэ раз на белую травеньскую завіруху... Глядзім і ўяўляем!
Канечне, немагчыма быць у Вязынцы і не завітаць на знакамітае Вязынскае гарадзішча. 18 стагоддзяў таму тут ужо жылі людзі. Здаецца, нягледзячы на тое, што ў 1952 годзе тут адбываліся невялікія археалагічныя даследаванні, гэтыя месцы яшчэ надзейна хаваюць свае тайны.
У гэтых мясцінах час нібыта запавольваецца. Хочацца бясконца хадзіць па шматлікіх сцежачках, сядзець на старажытных валунах, проста глядзець на ваду і дыхаць, дыхаць вольным паветрам. Некаторыя сцвярджаюць, што для іх тут сапраўднае «месца сілы».
Нягледзячы на выходны дзень людзей тут амаль няма. З аднаго боку, трохі крыўдна, што лецішчы і шашлыкі пакуль больш прывабныя для большасці гараджан, але ж з іншага боку, — нам пашанцавала вольна і спакойна наведаць такі прыгожы куток, пашаптацца з наваколлем, паназіраць за птушкамі. Насамрэч Вязынка — улюбёнае месца для людзей, якія цікавяцца гісторыяй свайго краю. Тут шмат гадоў ладзяць Купалле, Багач, Гуканне Вясны, і вось падчас гэтых святаў тут натуральна яблыку няма дзе ўпасці.
Але ўсё добрае (і нядобрае) калісьці скончваецца і надыходзіць час развітвацца. Вязынка — гэта не чарговая птушачка «я тут быў». Вязынка — гэта «я сюды яшчэ вярнуся! І не аднойчы...»
На шляху дадому немагчыма было не спыніцца і не сфатаграфаваць такую прыгажосць. З гэтым краем немагчыма развітацца!
Калі вы хочаце, каб мы паказалі і вашы ўлюбёныя мясціны ў межах фотапраекта «Беларусь, якая чакае», напішыце нам. Распавядзіце, па якіх вуліцах, раёнах, гарадах і вёсках вы сумуеце, у чым іх адметнасць, чым яны дарагія менавіта вам. Звязацца з рэдакцыяй можна праз электронную пошту novychas@gmail.com ці прыватным паведамленнем у нашых акаўнтах у сацыяльных сетках.